Koty sfinks – co to za rasa?

Wszyscy kociarze są w stanie rozpoznać co najmniej kilka ras kotów. Według nieoficjalnych danych na całym świecie jest ponad 100 gatunków kotów rasowych. A zatem moglibyśmy rozpisywać się o mruczkach godzinami… W tym artykule przyjrzymy się charakterystyce kotów sfinks, obok których po prostu nie da się przejść obojętnie.

Kot zawsze kojarzy nam się z wyjątkowo futrzastym pupilem, prawda? Koty sfinks są tego zupełnym przeciwieństwem. Dlaczego? Otóż mruczki tej rasy są całkowicie pozbawione sierści. Łysy kot prezentuje się niesamowicie i co najważniejsze… nie roznosi sierści po całym mieszkaniu. Przygotowaliśmy kompleksowy artykuł dla kociarzy, którzy zastanawiają się nad przygarnięciem zwierzaka tej rasy. Poznaj cechy charakterystyczne sfinksa, a łatwo ocenisz czy kot tej rasy będzie dobrym kompanem dla Ciebie i pozostałych domowników.

Historia rasy sfinks – najważniejsze informacje w pigułce

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, skąd wzięły się łyse koty? Brak sierści to naturalne następstwo ewolucji naszych mruczków i zmian w ich kodzie genetycznym. Za pierwszych przedstawicieli rasy sfinks uznaje się koty pochodzące z Toronto. W 1966 roku od kocurka krótkowłosego powstały pierwsze kociaki, które były całkowicie łyse. To wynik mutacji generycznej, który spowodował występowanie tzw. genu recesywnego.

Zahamowanie wzrostu sierści u kota spowodowało, że pierwsze osobniki rasy sfinks stanowiły nie lada ciekawostkę dla hodowców i miłośników futrzastych przyjaciół. Mniej więcej wtedy rozpoczęto pierwsze hodowle kotów sfinks. Niestety wiele prób krzyżowania ras kotów zakończyło się niepowodzeniem, a pierwsze łyse mruczki były uznawane za czysty przypadek i wybryk natury.

W 1971 roku Stowarzyszenie Miłośnika Kotów przestało uznawać rasę sfinks, natomiast rewolucja miała miejsce cztery lata później. Wtedy urodziły się kolejne łyse koty, co oczywiście nie było zamierzonym działaniem, a jedynie naturalną ewolucją kodu genetycznego. Amerykańscy hodowcy najczęściej próbowali “stworzyć” sfinksy poprzez krzyżówkę mruczków krótkowłosych z kotami Devon Rex.

Trzy najpopularniejsze odmiany kotów sfinks

Na przestrzeni lat największą popularność zyskały trzy rasy kotów sfinks. Mówimy tu o takich odmianach, jak:

1. Sfinks doński – to mruczek pochodzenia rosyjskiego, a jego początki sięgają roku 1987. To wtedy miała miejsce rewolucja kodu genetycznego, w wyniku której pojawiły się kocięta w 100% nagie, bez sierści. Wtedy w każdych kolejnych miotach kociąt pojawiały się osobniki z dominującą mutacją genetyczną odpowiadającą za wzrost sierści.
2. Sfinks petersburski – również pochodzi z Rosji, ale urodził się później, bo w 1994 roku. Ta odmiana rasy sfinks powstała w wyniku skrzyżowania kota orientalnego krótkowłosego oraz sfinksa dońskiego.
3. Sfinks kanadyjski – to najstarsza odmiana kotów bez sierści. Pierwsze osobniki tego gatunku pojawiały się już w 1966 roku w Toronto.

Poszczególne odmiany mruczków tej rasy nie różnią się między sobą w dużym stopniu. W większości przypadków różnice jest w stanie dostrzec tylko doświadczony hodowca. Dla zwykłych kociarzy bezwłosy kot zawsze będzie sfinksem, niezależnie od pochodzenia przodków i gatunku.

Koty rasy sfinks – charakterystyka rasy

Koty rasy sfinks kanadyjski, doński oraz petersburski mają wiele cech wspólnych. Możemy nawet pokusić się o stwierdzenie, że są praktycznie identyczne. Sfinksy to mruczki o średniej wielkości i atletycznej sylwetce. Są mocno umięśnione, a brak futra powoduje, że wyglądają wręcz monumentalnie. W przypadku odmiany dońskiej i kanadyjskiej sfinksy osiągają dojrzałość w wieku ok. 12 miesięcy. Rasa sfinksa petersburskiego potrzebuje nieco więcej czasu do pełnej dojrzałości – nawet do 24 miesięcy.

Choć historia kotów sfinks jest dość burzliwa, a pierwsze programy hodowli nowej rasy sfinksa kończyły się niepowodzeniami, możemy wskazać na pewien standard rasy. Poniżej przedstawiamy kluczowe cechy charakterystyczne dla sfinksów:

• Wielkość: do 30 cm.
• Waga: średnio 2-4 kilogramy (kotki) oraz 4-6 kilogramów (kocury).
• Umaszczenie: sfinks petersburski może mieć każdą barwę umaszczenia, doński także, ale z wyjątkiem bursztynowej, natomiast sfinksy kanadyjskie mają jedną maść, sepię i tzw. kolorpoint.
• Kolor oczu: akwamaryna, niebieski, zielony, wielokolorowy.
• Długość życia: nawet do 15 lat.

Na ten moment Międzynarodowa Federacja Felinologiczna (FIFe) wskazuje na trzy warianty kota sfinksa dońskiego jeśli chodzi o umaszczenie oraz kwestie związane z sierścią (a raczej jej brakiem). Odmiana hairless to koty całkowicie bezwłose. Popularna rasa sfinksa to także ta w odmianie flock, czyli z włosami na całym ciele, ale nie dłuższymi niż 2 mm. Ostatni gatunek nazywany jest brush, czyli sfinksy, które mają sierść na całym ciele, ale głowa górna część szyi oraz grzbiet jest łysy.

Oczy, uszy i kształty kota sfinks

W przypadku kotów sfinks oczy są duże, mają kształt cytryny oraz nieco wypukłe. Kolor najczęściej współgra z barwą ciała, natomiast najbardziej pożądanym kolorem oczu u sfinksa jest niebieski. Uszy sfinksa są dość nietypowych rozmiarów, grube i szerokie u podstawy oraz ustawione prosto, ale nie na czubku głowy. W okolicy uszu mogą występować niewielkie ogniska sierści. Głowa ma kształt zaokrąglony, płaskie czoło oraz klin z zaokrąglonymi konturami.

Tułów mruczków tej rasy jest mocno umięśniony, klatka piersiowa jest szeroka i lekko cylindryczna. Brzuch sfinksa jest najczęściej zaokrąglony, ale nie sprawia wrażenia grubego – wręcz przeciwnie, wygląda niesamowicie dostojnie.

Kot sfinks kanadyjski – jaki charakter mają koty tej rasy?

Koty rasy sfinks są wyjątkowo wrażliwe i doskonale radzą sobie w domowym środowisku. Sfinksy uwielbiają pieszczoty, słyną z ciągłej obecności przy swoich opiekunach oraz często szukają dodatkowego źródła ciepła – prawdopodobnie ze względu na brak sierści.

Skoro już wiesz, że sfinksy uwielbiają zabawę i interakcję z człowiekiem, koniecznie zamów u nas zabawki dla kota, które pozwolą Wam na wspólną, aktywną zabawę w ciągu dnia. Dobrym wyborem dla sfinksa będą: piórka, wędki, tunele, a nawet interaktywna piłeczka.

Oczywiście nie możesz zapomnieć też o standardowych potrzebach tego kota domowego. Bezwłosy sfinks potrzebuje miejsca, w którym może się wylegiwać, a także ostrzyć swoje pazurki. To oznacza, że potrzebujesz wytrzymały i stabilny drapak dla kota, a także legowisko, w którym mruczek będzie czuł się bezpiecznie, swobodnie i co najważniejsze – nie zmarznie w chłodniejsze dni.

Zbierzmy w całość kilka cech charakterystycznych dla kotów rasy sfinks:

• potrzeba bliskości człowieka,
• wieczna chęć do zabawy,
• czułości zawsze są na pierwszym miejscu,
• doskonały kompan do zabawy z dziećmi.

Co ciekawe, te koty potrzebują ogromnej dawki czułości. Jeśli wychodzisz często do pracy lub przebywasz w ciągu dnia poza domem, zostaw mruczkowi przytulankę lub kocyk. Dzięki temu domowy sfinks czuje się bezpieczniej i zaspokaja swoją potrzebę bliskości.

Pielęgnacja kotów sfinks – jak robić to dobrze?

Koty rasy sfinks są łyse, a więc nie musisz martwić się w tym przypadku o pielęgnację sierści. Niemniej jednak mruczki tej rasy wydzielają spore ilości sebum. To powoduje blokowanie porów w skórze pupila. Zalecamy raz w tygodniu umyć kota mokrą ściereczką, a także:

• regularnie czyścić uszy ze względu na ogromne ilości woskowiny,
• zabezpieczać skórę kota przed oddziaływaniem promieni słonecznych,
• przemywać oczy czystymi wacikami,
• smarować skórę kota odżywkami przeznaczonymi dla zwierząt, co tworzy naturalną barierę ochronną.

O dodatkowe czynności pielęgnacyjne musisz zadbać latem, szczególnie jeśli mruczek wychodzi na smyczy lub na zabezpieczony balkon. Promienie słoneczne mogłyby doprowadzić do poparzenia skóry kota, dlatego stosujemy specjalne kremy z filtrem UV dla kotów sfinks.

Codzienne czynności pielęgnacyjne to raczej standard, podobnie jak u innych ras kotów. Omija Cię tylko wyczesywanie sierści. Ma to swoje plusy. Mieszkanie ze sfinksem to szansa na utrzymanie mieszkania w czystości przez dłuższy czas.

Potrzeby żywieniowe sfinksów – jak karmić kota tej rasy?

Ciężko powiedzieć, jaka karma dla kota będzie najlepsza. Mruczki rasy sfinks, podobnie jak dziesiątki innych ras to w 100% mięsożercy. Unikajmy więc podawania suchego i mokrego pokarmu, który zawiera w składzie zboża, czyli sztuczne zapychacze. Takie pożywienie dla mruczka jest praktycznie bezwartościowe i może prowadzić w przyszłości do wielu problemów zdrowotnych, np. chorób nerek lub żołądka.

A zatem czym karmić kota rasy sfinks? NAJLEPSZYM i NAJBEZPIECZNIEJSZYM wyborem są suche i mokre karmy bezzbożowe. To podstawa w żywieniu mruczka tak, aby ten mógł się sprawnie rozwijać i żyć w zdrowiu przez wiele lat.

Podstawową dietę bezzbożową warto wzbogacić o cyklicznie podawane surowe mięso, np. z indyka lub kury. Dzięki temu dostarczysz kotu niezbędnych składników odżywczych, witamin i minerałów, które są potrzebne do sprawnego funkcjonowania wszystkich komórek ciała oraz mózgu naszego czworonogiego przyjaciela bez futra.

Koty rasy sfinks – wady i zalety

To już standard w naszych artykułach charakteryzujących poszczególne rasy kotów. Nasze podejście wciąż się nie zmienia i uważamy, że żaden kot nie ma wad! To kociarz musi dostosować się do warunków kociego życia. Atuty kotów rasy sfinks to nie tylko wysoki iloraz inteligencji, ale także:

• ujmujący i czuły charakter,
• towarzyskość i zdolność do okazywania uczuć,
• zdolność do nauki nowych umiejętności i sztuczek,
• doskonale znosi podróżowanie.

Co więcej, koty sfinks są wesołe, aktywne i uwielbiają zabawę z człowiekiem oraz innymi zwierzętami domowymi. Jeśli mowa o wadach kotów sfinks, nie ma ich wiele. Uważamy nawet, że wymienione aspekty to tylko drobne przeciwności, które nie powinny rzutować na relację człowieka z kotem. Kilka z nich to:

• skóra wymaga codziennej pielęgnacji,
• źle znosi samotność,
• stosunkowo wysoka cena zakupu i utrzymania mruczka.

Niemniej jednak warto pomyśleć o przygarnięciu mruczka tej rasy. Wystarczy, że dowiesz się, jak pielęgnować koty sfinks i dbać o prawidłowe żywienie przedstawicieli tej rasy. To podstawa, aby zapewnić mruczkowi wszystko co niezbędne do szczęśliwego życia w zdrowiu przez wiele lat.